نوشته: هرمان لوخترهند (کتاب فصلی دیگر، 1964)
ترجمه: داریوش مرزبان و میرزاآقا عسگری (مانی)
فریدون فرخزاد، شاعر غزل سرای ایرانی به زبان
آلمانی چیره است و ایران به او. این ویژگی، شعرهایش را گیرا می کند. او رؤیاهای
دیارش ایران و گنجینه آیین های کهن آن را به زبان آلمانی انتقال داده است و فصل
های مرده را تصویر به تصویر در برابر ما می گذارد و در شعرش نشان می دهد. فصل هایی
را که چند بار مرده اند و میان فرخزاد و آن ها، فضاهای بی کرانی وجود دارد. ایران
سرزمین شعر، در هزار و یک شب غروب کرده است.
اما فرخزاد شاعری نیست که تنها سوگ سرایی کند
و با حسرت و سوگواری، شکل مناره های سرزمین اش را در شعر ترسیم نماید. شعرهایی
مانند "برلین" و "دیکتاتور" او را به عنوان شاعری متعهد نشان
می دهند. فرخزاد سراینده شعرهایی است که از جنبه هنری، سوژه ها و درون مایه ای
غیرشاعرانه دارند، اما این سوژه‌ها از دیدگاه سیاسی - اجتماعی به زبان شعرش تازگی
دور از انتظاری می بخشد.
فریدون فرخزاد متولد 1936 در تهران است و از
1958 در آلمان زندگی می کند. او تحصیلات اش را در شهر مونیخ، در رشته علوم سیاسی
به پایان می رساند. هم اکنون بر روی رساله دکترایش با نام "نشریات فارسی و
مشکل آلمان" کار می کند. روزنامه ها و مجله های آلمان شعرهای او را به چاپ می
رسانند. در سال گذشته (1963) مارتین والسر (Martin
Walser) در
جُنگ Vorzeichen فرخزاد و یازده شعر از او را در کنار 9 نویسنده جدید آلمانی به
خوانندگان معرفی کرد.
نقل از: کتاب "خنیاگر در خون" نوشته
میرزاآقا عسگری (مانی)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر